مک کالین که در اکتبر ۱۹۳۵ در یکی از محلات فقیر لندن متولد شد از اولین تجربیات عکاسی سیاهی و تباهی جامعه فقیر انگلیس را به عنوان سوژه عکاسی انتخاب کرد و با عکاسی از یکی گروه گنگستری در «فینزبوری پارک» کار خود را شروع کرد. بیان تاثیرگذار مک کالین باعث شد خیلی زود به عنوان عکاس در نشریه “آبزرور” استخدام شود و برای عکاسی از جنگ قبرس به این منطقه اعزام شود. این شروع ماموریتی بود که بعدها در نقاط جنگی و بحرانی دیگری چون «بیافرا»، «کنگو»، «ایرلند شمالی»، «بنگلادش»، «جنگ داخلی لبنان»، «ال سالوادور» کامبوج، ویتنام و افغانستان به خلق شماری از تاثیرگذارترین عکس‌های خبری انجامید.

تعهد بالای مک کالین در به تصویر کشیدن فجایعی که در حال رخ دادن بود باعث شد بارها تا یک قدمی مرگ پیش برود تا تصویری واقعی از خشونت، تباهی و مرگ در قرن گذشته را به ثبت برساند. نقل است که او که در زمانی که از جنگ داخلی در لبنان عکاسی می‌کرد در بیروت توسط فالانژها با چاقو تهدید به مرگ شد و یکبار دیگر در بحران داخلی ایرلند به واسطه تنفس گاز سی.اس مسموم شد. او حتی یکبار توسط عوامل «ایدی امین» در اوگاندا دستگیر شد و مدتی را در زندانی که شمار زیادی از مخالفان امین در آن با پتک اعدام می‌شدند افتاد اما پس از مدتی آزاد شد؛ حادثه ای که بعدها تالمات روحی شدید برای وی به همراه داشت. با این حال او یکبار واقعا تا یک قدمی مرگ پیش رفت؛ زمانیکه در جبهه نبرد ویتنام تیری به سمت او امد و دوربین مانع آن شد که گلوله به بدنش اصابت کند.

قدرت و تاثیر آثار مک کالین بر افکار عمومی باعث شده او را یکی از تاثیرگذارترین عکاسان معاصر بدانند؛ عکس‌های او آنقدر اثرگذار بود که وقتی در سال ۱۹۸۲ قرار بود برای عکاسی همراه با سربازان انگلیسی به جزیره «فالکلند» برود مارگارت تاچر نخست وزیر وقت این کشور شخصا اجازه اعزام او را نداد؛ افدامی که به منزله سانسور در رسانه‌های عمومی قلمداد شد.

او خودش درباره عکس‌هایی که گرفته و تاثیراتی که بر مخاطب می‌گذارد معتقد است: «گاهی اوقات احساس می کردم دارم قطعاتی از گوشت انسان را با خود به خانه می برم، نه نگاتیوها را. به این دلیل که رنج و درد مردمی را که عکاسی کردم با خود می بردم.»

او تاکنون چهاربار جایزه عکاسی «وردپرس فوتو» را برای آثارش دریافت کرده است. به مناسبت هشتاد سالگی مک کالین در زیر برخی از مشهورترین کارهای او را مرور می‌کنیم.

سرباز امریکایی از ساختمانی مخروبه در برلین غربی، برلین شرقی را دید می‌زند. سال ۱۹۶۱

 

سرباز مجروح در جنگ ویتنام با کمک دو سرباز دیگر جابجا می‌شود. سال ۱۹۶۵

سرباز ویتنامی یک “ویت کنگ” را روی زمین می کشد و با خود می‌برد. سال ۱۹۶۵

 تفنگداری نیروی دریایی شوکه شده در جنگ ویتنام؛ این عکس مشهورترین عکس مک کالین به شمار می‌رود. سال ۱۹۶۸ 

جنگ داخلی در قبرس؛ دو تن از ترک‌های مسلح آماده شلیک به سمت جبهه یونانی‌ها. سال ۱۹۶۳

چند تن از ترک‌های قبرس پیکر یکی از مجروحان نبرد در “سیپروس” را از مهلکه دور می‌کنند. سال ۱۹۶۳

زن داغدار فلسطینی در بیروت که یکی از اعضای خانواده‌اش را در جنگ های داخلی لبنان از دست داده است. سال ۱۹۷۶

سربازان فالانژ و پیکر زن جانباخته در درگیری‌های خیابانی بیروت. سال ۱۹۷۶

کمین دو شبه نظامی فالانژ در درگیری‌های داخلی در بیروت. سال ۱۹۷۶

چند تن از فالانژها در خیابان‌های بیروت و یک نوازنده در حال نواختن ساز؛ پیکر یک دختر فلسطینی جلوی آنها روی زمین افتاده است. سال ۱۹۷۶

یک فالانژیست در حال کمک به یک پیرزن و پیرمرد در جریان جنگ های داخلی لبنان در بیروت. سال ۱۹۷۶

سرباز کنگویی چند متهم به هواداری “پاتریس لومومبا” را بازداشت کرده است. سال ۱۹۶۴

نبرد خیابانی میان سربازان بریتانیایی و ارتش جمهوری‌خواه کاتولیک ایرلند در ایرلند شمالی. سال ۱۹۷۲

سوگواری زن ترک قبرسی که همسرش را در نبردهای سیپروس از دست داده است. سال ۱۹۶۴

فلسطینی‌ها در خیابان های جنگ زده بیروت. سال ۱۹۷۶

پیکر یکی از کسانی که توسط خمرهای سرخ در کامبوج کشته شده است. سال ۱۹۷۶

یکی از بی خانمان‌ها در محله “اسنویی” در کمبریج که پس از دیدن عکاس یک موش را در دهان خود می‌گذارد. سال ۱۹۷۰

اجتماع هزاران هندو در فستیوال “کومب ملا”، در رودخانه های گنگ. سال ۱۹۸۹

تصویری از منطقه “سم” جایی که در جنگ جهانی اول نبردی به همین نام در آن رخ داد و ارتش امپراطوری‌های انگلیس و فرانسه امپراتوری آلمان را شکست دادند. عکس متعلق به سال ۲۰۰۰

مک کالین و دوربین عکاسی